Eerste keer opvang voor een kind

Zo'n eerste keer op de opvang bereiden we natuurlijk langzaam voor. Want het is nogal wat, voor de ouders, en voor het kind zelf. Hoewel de één er meer moeite mee heeft dan de ander natuurlijk. Wat ik hier op de opvang doe is eerst twee keer heel kort wennen. En als je denkt dat jij of je kind daar heel veel behoefte aan heeft, blijf je als ouder nog even een kop koffie of thee drinken en beetje kletsen. (Dat doen ongeveer 2 op de 10 ouders) Zo ziet je kind "het is goed" Sowieso is het goed om duidelijk maar kort afscheid te nemen. Nooit zomaar weggaan als je kind niet kijkt of lekker speelt, dát voelt pas onveilig wanneer hij of zij doorheeft dat je weg bent! Dan kan het immers "zomaar" weer gebeuren dat mama (of papa) weg is. Niet bang zijn voor eventuele tranen dus, neem duidelijk afscheid en zeg dat je straks weer terugkomt. Doe dit ook kort en resoluut, niet blijven hangen en weer op schoot of "moet ik nog even zitten met je dan?" Het klinkt misschien hard, maar dat verlengt het lijden alleen maar. De tranen komen toch, áls ze al komen, en ..... echt waar, bij 95% van de kinderen zijn de tranen binnen 10 minuten over omdat ik ze afleid met een filmpje of een verhaal, of ik bouw iets moois van Duplo en het kind doet vanzelf mee. Als (gast-) ouder heb ik hier ruim tien jaar ervaring mee en kan ik bij ieder kind goed aanvoelen wat hij / zij nodig heeft op dat moment. Bij sommigen is een filmpje genoeg, anderen moet je even tien minuutjes alleen laten en niet mee bemoeien nog, en weer anderen willen graag even op schoot een boekje lezen en een knuffel. Het mag allemaal. Dat betekent niet dat verdriet er niet mag zijn. Natuurlijk kan het heel eng zijn als je ouders je achterlaten bij een vreemde! En dat mág uitgesproken worden en daar mág om gehuild worden. Maar als ouder het vertrouwen geven aan je kind dat hij dat kan en dat het goed komt, is een zeer wijze en nuttige levensles! De eerste baby-stapjes naar een eigen ik. En vertrouw ook op de gastouder dat als het écht niet goed gaat en het verdriet te groot is, dat zij dat laat weten en je zal bellen of je hem kunt ophalen. Als afsluiter een stukje humor van Patrick Laureij uit zijn show "Dekking Hoog" Hoe het voelt om als peuter achtergelaten te worden op de peuterspeelzaal. Onvervalst grappige Rotterdamse humor vind ik dit!